W ubiegłym roku Urząd Marszałkowski włączył się po raz trzeci w projekt. W ramach koleżeńskiej zbiórki wśród pracowników urzędu udało się uzbierać w sumie 3.607,45 zł.
Dla jednej z potrzebujących rodzin z naszego województwa, za zebrane pieniądze udało się kupić lodówkę, lodówkę turystyczną, odzież zimową, buty, produkty żywnościowe, środki czystości i zabawki dla najmłodszych.
Akcję przeprowadzili wolontariusze Urzędu Marszałkowskiego.
Rozmowa z Ewą Stępień, koordynatorem do spraw promocji projektu "Szlachetna Paczka".
Szuka Pani wolontariuszy, którzy chcieliby wziąć udział w „Szlachetnej Paczce"?
Tak. Niedługo rozpoczniemy szkolenia dla wolontariuszy. Muszą dokładnie poznać zasady naszej pracy. Podobnie jak nasi liderzy. Zaczęły się właśnie dla nich szkolenia z umiejętności zarządzania grupą i zasad prawnych realizacji projektu. Nawiasem mówiąc z chęcią przyjmiemy jeszcze jedną osobę, która chciałaby zostać liderem. Ktoś z powodów osobistych musiał zrezygnować i stąd taka oferta w ostatniej chwili.
Czego oczekujecie od tych osób?
Przede wszystkim zaangażowania, oddania. To powinny być osoby dobrze zorganizowane, umiejące współpracować w grupie, no i przede wszystkim empatyczne. Mamy bardzo duże zaufanie społeczne i nie możemy sobie pozwolić na to, aby je stracić. Między innymi dlatego, tak starannie wybieramy osoby, które pragną z nami współpracować.
Jakie zadania stoją przed liderami i wolontariuszami?
Lider organizuje prace wolontariuszom. Od samego początku bierze udział w przygotowaniach programu. Musimy przede wszystkim stworzyć bazę danych. Baza każdego roku jest odnawiana. Oczywiście, mogą w niej znaleźć się rodziny z lat wcześniejszych, ale tylko w przypadku, gdy mimo starań wyjścia z trudnego, materialnego położenia, z różnych losowych przyczyn poziom ich życia nie poprawia się.
Gdzie szukacie rodzin, które wymagają wsparcia?
Nie tylko rodzin. Często są to też osoby samotne, czy starsze, niepełnosprawne.
Informacje zbieramy w MOPR, od dyrektorów szkół, z parafii, stowarzyszeń. Informacje są sprawdzane. Między innymi wolontariusze odwiedzają rodziny, informując o możliwości otrzymania pomocy. W ten sposób powstaje baza. Rodzinom zapewniamy anonimowość. Ich prawdziwe, ale króciutkie historie, zamieszczamy na stronie www.szlachetnapaczkapl Od połowy listopada można już czytać te historie i wybierać rodzinę, której zechcą Państwo pomóc.
Wiem, że wartość paczki to nawet 2.000 zł.
Ale nie wszystkich paczek. Dlatego umieszczamy opisy, żeby darczyńcy w zależności od swoich możliwości wybierali rodziny czy osoby. Jednej rodzinie potrzebne jest łóżko czy pralka, a innej kredki i książki dla dziecka. Poza tym obserwuję wspaniały zwyczaj, który zaczyna stawać się tradycją. Na jedną paczkę składają się całe grupy przyjaciół czy cała rodzina. Wspólnie przygotowują paczkę, konsultując się z wolontariuszami. Razem wybierają się na zakupy, razem wymyślają jak opakować prezent. Takim przygotowaniom towarzyszą wielkie emocje. Paczkę należy przywieźć do nas. Do obdarowanych zawożą ją wolontariusze, w których obecności paczka jest otwierana. Wolontariusz ma obowiązek skontaktowania się z darczyńcami, choćby po to, aby opowiedzieć, jak zostały przyjęte prezenty.
Opowiada Pani o tym wszystkim w sposób, który nie pozostawia wątpliwości, że jest Pani w projekt bardzo zaangażowana.
Jestem nie tylko koordynatorem, ale także wolontariuszem. Jestem bardzo związana z „paczką", jak my mówimy, zakochałam się w „Szlachetnej Paczce" już wtedy, kiedy po raz pierwszy zaangażowałam się w ten projekt - w mojej dawnej pracy. Kolega był liderem. Zebraliśmy prawie 2 tysiące i stanęliśmy przed dylematem: paczka z żywnością, chemią gospodarczą, książkami czy piętrowe łóżko? W rodzinie było kilkoro dzieci, jeden pokój i to łóżko było bardzo potrzebne. Wtedy otrzymałam informację z oddziału mojej firmy w Radomiu, który z kieleckim oddziałem włączył się w akcję, że ktoś z pracowników, zastrzegając anonimowość, przekazał pieniądze na łóżko. To są niesamowite emocje. Pamiętam też chłopca z autyzmem. Marzył o… papierze kolorowym do wycinania. Byłam przy tym jak otwierał paczkę. Nie mógł uwierzyć, że papier jest dla niego, ani w to, że istnieje tak wiele kolorów.
Albo dziewczynka, która nie miała żadnej lalki. Gdy dostała Barbie, ostrożnie odpakowywała ją z bąbelkowej folii, wygładziła rączkami i podała mamie mówiąc: schowaj, będziemy miały się czym bawić, będziemy bąbelkowa razem. Kto nie widział takich reakcji, emocji, radości, niedowierzania, niech pomyśli, czy nie warto zaangażować się w projekt „Szlachetna Paczka". Dla innych i dla siebie.
Rozmawiała Marzena Sobala
15 sierpnia br. wniesiono „paczkę" na szczyt Świętej Katarzyny. To symboliczny, wyższy poziom pomagania. Wolontariusze byli także w Parku Rozrywki i Miniatur Sabat Krajno.
