Ingapirca (Inkapirka) to najbardziej emblematyczne stanowisko archeologiczne Ekwadoru. Ten zespół ceremonialno–światynno–rezydencjonalny został zbudowany przez Inków na miejscu kompleksu o podobnej funkcji należącego do podbitej, lokalnej kultury Cañari. Najbardziej interesującym elementem kompleksu jest dominująca w krajobrazie, eliptyczna budowla zbudowana z regularnie ciosanych i idealnie dopasowanych do siebie bloków kamiennych. Ta dawna, o specyficznej orientacji świątynia, poświęcona głównemu bóstwu Inków - Słońcu, oprócz ceremonialnej funkcji pełniła również role swoistego obserwatorium astronomicznego, gdzie gra świateł i cieni o wschodach i zachodach słońca pozwalała inkaskiej elicie określać daty, ważne dla życia lokalnej wspólnoty.
Zdjęcia obiektu wykonał Sławomir Święciochowski, który jest architektem wyspecjalizowanym w konserwacji i restauracji zabytków architektury i urbanistyki oraz historykiem architektury, mającym w swoim dorobku projekty oraz opracowania dotyczące zabytków w Polsce, we Francji, w Belgii, w Peru, w Boliwii oraz w Ekwadorze. Jest miedzy innymi współautorem realizowanego aktualnie projektu restauracji katedry w Tournai w Belgii, kompleksowego opracowania architektoniczno-archeologiczno-historycznego dotyczącego głównej Świątyni Słońca Imperium Inków – Qorikancha w Cuzco w Peru, oraz podobnego opracowania dotyczącego stanowiska Ingapirka w Ekwadorze.
Do dokumentacji architektonicznej zabytku zostały użyte najnowocześniejsze technologie, w tym trójwymiarowe, laserowe skanowanie. Wszystkie przedstawione płótna, jak i większość zdjęć, zostały wyeksponowane trzy lata temu, w muzeum stanowiska Ingapirka, przy okazji poświęconego Słońcu święta Inti Raymi.
