.
Wpisane na listę Produktów Tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi 8 czerwca 2011 roku w kategorii wyroby piekarnicze i cukiernicze.
Opis produktu:
Wygląd
Pszenne pieczywo o wypieczonej skórce, charakterystycznie uformowane.
Kształt
Rogalik w kształcie półksiężyca
Wielkość
Rogalik ma przeważnie od 5 do 15 cm długości.
Konsystencja
Ciasto jest wilgotne i zwięzłe w środku, zaś zewnętrzna skórka staje się po upieczeniu krucha i chrupiąca.
Smak i zapach
Zapach typowego ciasta drożdżowego i śmietany. Smak słodkawo-słony.
Barwa
Na zewnątrz dobrze upieczone rogaliki są zwykle jasnozłote lub złotobrązowe. Wewnątrz ciasto jest jasne, białe lub kremowe.
Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu
Nazwa szczodroków, czyli charakterystycznie zaplatanych, słodkich rogalików, wzięła się od „szczodrego wieczoru”. W średniowieczu określano tak Wigilię Bożego Narodzenia, zaś na początku XX wieku miano to przyjęło się dla Święta Trzech Króli. W rejonie Sandomierszczyzny określenie to wiąże się również z tradycją „chodzenia po szczodrokach”, czyli specyficzną formą kolędowania. Dzieci po kolei odwiedzały wówczas domy, a dobre i szczodre gospodynie częstowały je upieczonymi przez siebie rogalikami, zapewniając sobie w ten sposób szczęście i dostatek w nadchodzącym roku.
Do przygotowania szczodroków potrzebne są masło, mleko, drożdże, cukier, sól i śmietana. Aby wypiek się udał, wszystkie składniki powinny mieć podobną temperaturę. Przygotowany rozczyn drożdżowy łączy się z przesianą przez sito mąką, wyrabiając ciasto aż zacznie odchodzić od ręki, a potem odstawia masę w ciepłe miejsce. Z tak przygotowanego ciasta formowane są małe rogaliki, których rogi zawija się do siebie. Do środka szczodroków można także dodać słodkie nadzienie lub kapustę, a z zewnątrz posypać je np. makiem. Należy je piec w piecu chlebowym przez około 25 minut.
