.
Wpisany na Listę Produktów Tradycyjnych 21 stycznia 2011 roku w kategorii gotowe dania i potrawy.
Charakterystyka produktu:
Wygląd
Siekaniec przypomina roladę. Zwykle krojony jest w plastry o grubości 1,5 cm.
Kształt
Najczęściej przybiera kształt brytfanki lub innego naczynia, w którym jest pieczony. Na przekroju przypomina elipsę.
Wielkość
Wielkość siekańca zależy od użytego naczynia.
Konsystencja
Konsystencja stała, zwięzła.
Smak i zapach
Siekaniec jest soczysty z lekką goryczką, pochodzącą od prażonej kaszy gryczanej.
Barwa
Po upieczeniu siekaniec jest bursztynowy ze złocistym nalotem, na przekroju barwa jest lekko brunatna. Barwa zależy także od ilości dodanego mięsa.
Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:
Słupiański siekaniec dworski przygotowywany jest od kilkudziesięciu lat na terenie Słupi oraz jej okolic. Tutejsze tereny powiatu jędrzejowskiego od dawna słyną z uprawy gryki, która stanowiła podstawę pożywienia w każdym gospodarstwie. Słupiańskie gospodynie już przed wiekami znały wiele sposobów na przyrządzanie smacznych potraw z kaszy gryczanej. Najczęściej siekaniec spożywano tu w okresie Świąt Bożego Narodzenia.
Według relacji mieszkańców, przepis na te potrawę wywodzi się ze słupskiego dworu. Przyrządza się ją z kaszy gryczanej, masła lub słoniny oraz zrazowej pieczeni lub karczku z dodatkiem bułki, mąki, śmietany i przypraw (soli i pieprzu). Należy jednak pamiętać, że kasza musi być uprażona na sypko, w dwóch szklankach wody, a mięso drobno posiekane lub zmielone. Aby wyrobić masę o odpowiedniej konsystencji, składniki trzeba dodawać powoli, ciągle mieszając.
