.
Wpisane na Listę Produktów Tradycyjnych 8 października 2010 roku w kategorii produkty mięsne
Charakterystyka produktu:
Wygląd
Polędwiczka ma wielkość około 0,5 kg, z wierzchu jest złocisto brązowa.
Kształt
Uwędzone mięso ma kształt walcowatego, wydłużonego klina, zwężającego się ku dołowi, na przekroju polędwiczka jest owalna.
Wielkość
Przeciętnie ok. 0,5 kg wagi, 20-30 cm długości, średnica w szerszej części wynosi ok. 5 cm.
Konsystencja
Powierzchnia polędwiczek jest lekko wilgotna, sprężysta.
Smak i zapach
Delikatny, lekko słony, z wyraźną nutą wędzenia i przypraw z marynaty.
Barwa (zewnętrzna i na przekroju)
Na powierzchni skórka jest złocisto-brązowa, dopuszczalne są także smugi tłuszczyku. Na przekroju barwa typowa dla wędlin peklowanych z bardzo delikatnymi włókienkami mięśniowymi.
Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu
Polędwiczki zaczął trzydzieści lat temu wytwarzać wprawny wędliniarz Kazimierz Prokop, który posiadał największe w Łosieniu gospodarstwo trzody chlewnej. Powstają według tradycyjnej receptury, z najdelikatniejszego mięsa z całej tuszy wieprzowej. Przez dwa tygodnie trzyma się je w specjalnie przygotowanej marynacie z różnego rodzaju ziół, takich jak pieprz, ziele angielskie, liść laurowy i rozmaryn, następnie, przez około 3 godziny wędzi na drewnie olchowym lub wiśniowym, a na koniec parzy w gorącej wodzie. Początkowo, przyrządzano je tylko na święta, jako rodzinny przysmak, jednak w miarę, jak rozwijało się gospodarstwo Prokopów, polędwiczki stały się sławne w całej okolicy. Obecnie są znane i cenione w całym województwie świętokrzyskim. Za wyjątkowy smak wyróżniono je także wieloma nagrodami, m.in. I miejscem w konkursie „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów” oraz Perłą Regionu na Targach Polagra w Poznaniu.
