Tradycyjna i popularna.
Wygląd:
Wyrób w osłonce naturalnej. Na przekroju widoczny farsz z drobinkami przypraw.
Kształt:
Długie pętka z jelit wieprzowych, w przekroju owalne lub okrągłe.
Wielkość:
Pętka długości 30-40 cm, waga około 50 dag.
Konsystencja:
Jednorodna, miękka masa z cząsteczkami wątroby i podgardla. Pokrojona w plastry nie rozpada się.
Smak i zapach:
Charakterystyczny dla pasztetowej z dodatkiem wątroby wieprzowej, delikatny, umiarkowanie słony, z wyczuwalnymi naturalnymi przyprawami: pieprzem i cebulą.
Barwa (zewnętrzna i na przekroju):
Zewnętrzna barwa jasnoszara. Na przekroju widoczna kremowoszara, rozdrobniona masa z widocznymi zmielonymi przyprawami.
Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:
Tradycje wytwarzania wyrobów mięsnych w Radoszycach i pobliskich miejscowościach sięgają wielu pokoleń. Okoliczni chłopi hodowali bydło, owce i trzodę chlewną z przeznaczeniem na wyrób produktów masarskich dla mieszkańców Radoszyc. Część mięsa sprzedawana była na targowicy lub do dworu. Świniobicie odbywało się przeważnie dwa razy do roku, na święta lub na szczególne okazje takie jak wesela, chrzciny. Ze świniobicia wykorzystywano każdy kawałek mięsa przygotowując różnego rodzaju szynki, kiełbasy, a także salcesony i pasztetowe zwane także wątrobianką. Popularnym wyrobem przygotowywanym na terenie Radoszyc była pasztetowa. Tajemnica jej wyjątkowego smaku oparta jest na tradycyjnej metodzie produkcji i odpowiednio dobranych składnikach i przyprawach. „Do wyrobu pasztetowej używałem kaszy manny, podrobów: wątroba wieprzowa, skórki słoniny, wywar z kości oraz przyprawy: sól, pieprz, cebulę. Po zmieleniu produktów w maszynce, dosypaniu odpowiedniej ilości kaszy manny i przyprawieniu wyrabiało się masę do uzyskania jednolitej konsystencji, a następnie nabijało do jelit i parzyło w kotle" (Wywiad etnograficzny przeprowadzony z mieszkańcami Radoszyc). Przy przygotowywaniu pasztetowej należało pamiętać o tym, aby jelita były bardzo starannie wyczyszczone, w celu wyeliminowania charakterystycznego dla nich zapachu. W latach 1970-1980 nastąpił rozwój małych przetwórni mięsnych. Sprzyjały temu słabo zaopatrzone sklepy i ograniczenia kartkowe. Radoszyckie wyroby stały się słynne na całą okolicę, a nawet kraj. Szczególnie znane były na Śląsku, gdzie do pracy wyjechało wiele osób z okolic Radoszyc. Przyjeżdżając w rodzinne strony zaopatrywali siebie i swoich znajomych. Wyroby radoszyckich masaży do dziś cieszą się uznaniem. Małe przetwórnie zachowały tradycyjny sposób wyrobu pasztetowej i niezmienione od lat receptury.
