.
Wpisana na Listę Produktów Tradycyjnych w dniu 7 lutego 2011 r. w kategorii produkty mięsne.
Charakterystyka produktu:
Wygląd
Kiełbasa wędzona, o lekko pomarszczonej skórce, uformowana w nieduże pęta.
Kształt
Pęta w przekroju o kształcie owalnym.
Wielkość
Pęta o długości 15-20 cm i średnicy 2,5-3 cm.
Konsystencja
Konsystencja ścisła, dobrze związana, krucha.
Smak i zapach
Smak i zapach charakterystyczny dla kiełbasy wędzonej i pieczonej z wyraźnym aromatem wędzenia. Smak lekko słonawy z delikatnym posmakiem przypraw.
Barwa
Barwa mięsa od ciemnoróżowej do brązowej, barwa tłuszczu biała. Kawałki mięsa średnio rozdrobnione, związane masą wiążącą i równomiernie rozmieszczone.
Tradycja, pochodzenie oraz historia produktu:
Na terenie Kunowa i okolic tradycja wyrobu kiełbasy swojskiej istniała już w okresie międzywojennym. Działał tu wówczas stały punkt uboju zwierząt gospodarskich, zwany potocznie „szchlachtus”, gdzie wyprawiano mięso, z którego gospodarze produkowali następnie własne wędliny. Po wybuchu II wojny światowej, pomimo zakazu, kontynuowano produkcję swojskich wyrobów. Po 1945 roku powołano Gminną Spółdzielnię w Kunowie, wytwarzającą, między innymi różnego rodzaju wyroby wędliniarskie, w tym kiełbasę swojską.
Swój niepowtarzalny smak zawdzięcza ona tradycyjnej recepturze i dodatkowi rozmaitych przypraw, takich jak czosnek i pieprz. Dzięki wędzeniu na drewnie dębowym, olchowym lub z drzew owocowych, uzyskuje natomiast wspaniały, głęboki aromat.
