Formy wsparcia dla pracodawcy

Poradnictwo zawodowe

Poradnictwo zawodowe polega na udzielaniu pomocy pracodawcom w wyborze kandydatów na stanowiska wymagające szczególnych predyspozycji psychofizycznych. Doradcy zawodowi, m.in.: diagnozują predyspozycje zawodowe osób bezrobotnych i poszukujących pracy w oparciu o testu zainteresowań zawodowych, kierują na specjalistyczne badania psychologiczne i lekarskie umożliwiające wydanie opinii o przydatności zawodowej do pracy (wyłącznie za zgodą bezrobotnego lub poszukującego pracy); wspomagają proces rekrutacji i selekcji.
Poradnictwo zawodowe jest dobrowolne i bezpłatne.

Pośrednictwo powiatowego urzędu pracy

Pracodawca w procesie rekrutacyjnym może skorzystać z pomocy powiatowego urzędu pracy . Składa ofertę pracy na ujednoliconym druku krajowej oferty pracy. Pośrednicy pracy z PUP udostępniają informację o niej w dwóch formach:

- zamkniętej – informacja o stanowisku dociera do wyselekcjonowanej, zgodnie z oczekiwaniami pracodawcy,  grupy kandydatów, którzy kierowani są na rozmowę kwalifikacyjną,

- otwartej – oferta pracy jest upowszechniona na tablicy ogłoszeń w siedzibie urzędu oraz na stronie internetowej z podaniem danych pracodawcy . Zainteresowani kontaktują się bezpośrednio z pracodawcą.

Innymi sposobami bezpośredniego kontaktu pracodawcy z grupą kandydatów dobranych przez pośrednika pracy są: giełda pracy oraz targi pracy.

Jednorazowa refundacja poniesionych kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne

Pracodawca może również zawrzeć umowę przewidującą jednorazową refundację poniesionych kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem skierowanej osoby bezrobotnej. Refundacja jest możliwa, gdy osoba bezrobotna zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy po upływie co najmniej roku nadal świadczy pracę.
Kwota refundowanych składek nie może przekroczyć 300% wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, obowiązującego w dniu spełnienia w/w warunków.

Inne

Pracodawcy mogą również skorzystać z takich narzędzi wspierania rynku pracy jak: staże, prace interwencyjne, roboty publiczne, prace społecznie użyteczne, refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy, przygotowania zawodowego dorosłych. Więcej informacji.

Zatrudnienie cudzoziemców

Zatrudnienie w naszym kraju obywateli innych państw regulują liczne przepisy, umowy międzynarodowe lub międzypaństwowe. W zależności od kraju pochodzenia oraz statusu danej osoby procedura legalnego jej zatrudnienia może być bardziej lub mniej skomplikowana. Aktami  prawnymi dotyczącymi tej kwestii są: ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.); ustawa z dnia 27 kwietnia 2012 r. o zmianie ustawy o cudzoziemcach oraz ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz ustawa z dnia 15 czerwca 2012 o skutkach powierzania wykonywania pracy cudzoziemcom przebywającym wbrew przepisom na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ogólna zasada mówi, że cudzoziemca można zatrudnić (zarówno na podstawie umowy o pracę, jak i kontraktu cywilnego), jeśli ma on zezwolenie na pracę i przebywa na terytorium Polski na podstawie wizy lub innego dokumentu uprawniającego do wykonywania pracy. Bez zezwolenia mogą pracować w Polsce obywatele państw Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz Szwajcarii. A także osoba, która: posiada status uchodźcy nadany w Rzeczypospolitej Polskiej, korzysta z ochrony uzupełniającej lub czasowej w Polsce, uzyskała zezwolenie na osiedlenie się w naszym kraju, posiada zgodę na pobyt tolerowany w Polsce, ma zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich w Polsce. Wobec  obcokrajowców z innych państw stosuje się szczegółowe regulacje zawarte w ustawie z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn. Dz.U. z 2008 r. nr 69, poz. 415 ze zm.);

Pierwszą czynnością , jaką powinien wykonać pracodawca zamierzający zatrudnić obcokrajowca, jest zasięgnięcie informacji we właściwym urzędzie wojewódzkim na temat procedury uzyskania zezwolenia na terenie danego województwa. Określają one wymagane dokumenty oraz czy na proponowane stanowisko do wniosku należy załączyć opinię starosty. Po uiszczeniu opłaty, dołączeniu ewentualnej opinii starosty o braku na proponowane stanowisko kandydata posiadającego obywatelstwo polskie, można wystąpić z wnioskiem o wydanie zezwolenia. Dopiero po jego otrzymaniu pracodawca ma prawo podpisać z pracownikiem umowę, która powinna być zawarta na warunkach wskazanych w zezwoleniu.