Ważne dla pacjentów, wyjeżdżających do krajów UE w celu leczenia
Unijne przepisy przewidują możliwość wyjazdu ubezpieczonego pacjenta- mieszkańca Polski do innego państwa UE w celu podjęcia tam planowego leczenia. Wspomniana osoba musi jednak uzyskać na to zgodę właściwej instytucji państwa, w którym ma prawo do korzystania ze świadczeń zdrowotnych, czyli Narodowego Funduszu Zdrowia. W przypadku braku wyrażonej zgody koszty leczenia obciążałyby tę osobę.
W wyniku udzielenia zgody na podjęcie przez ubezpieczonego planowanego leczenia na terenie innego państwa, instytucja, w której jest on ubezpieczony, pokrywa koszty świadczeń według stawek obowiązujących w państwie miejsca udzielania świadczeń.
O zgodę na leczenie za granicą można ubiegać się w sytuacji, gdy leczenia odpowiedniego do stanu zdrowia nie wykonuje się na terytorium państwa, w którym pacjent posiada ubezpieczenie zdrowotne, jak również w przypadku, gdy wprawdzie dane świadczenie jest wykonywane w Polsce, lecz biorąc pod uwagę aktualny stan zdrowia ubezpieczonego oraz prawdopodobny rozwój choroby, świadczenie nie może być tu udzielone w terminie zwykle koniecznym w procesie leczenia danego schorzenia (np. z uwagi na długie terminy oczekiwania na dane świadczenie). Warunkiem ubiegania się o zgodę na planowe leczenie poza granicami kraju, jest to, że wnioskowane leczenie znajduje się w koszyku świadczeń gwarantowanych finansowanych ze środków publicznych. Zgodę taką, na wniosek ubezpieczonego, jego małżonka lub prawnego przedstawiciela, wydaje Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia .
Zaświadczeniem uprawniającym do korzystania z nieodpłatnych świadczeń leczniczych w ramach planowanego leczenia jest formularz E 112 lub dokument S2.
W wyniku udzielenia zgody na podjęcie przez ubezpieczonego planowanego leczenia na terenie innego państwa, instytucja, w której jest on ubezpieczony, pokrywa koszty świadczeń według stawek obowiązujących w państwie miejsca udzielania świadczeń.
O zgodę na leczenie za granicą można ubiegać się w sytuacji, gdy leczenia odpowiedniego do stanu zdrowia nie wykonuje się na terytorium państwa, w którym pacjent posiada ubezpieczenie zdrowotne, jak również w przypadku, gdy wprawdzie dane świadczenie jest wykonywane w Polsce, lecz biorąc pod uwagę aktualny stan zdrowia ubezpieczonego oraz prawdopodobny rozwój choroby, świadczenie nie może być tu udzielone w terminie zwykle koniecznym w procesie leczenia danego schorzenia (np. z uwagi na długie terminy oczekiwania na dane świadczenie). Warunkiem ubiegania się o zgodę na planowe leczenie poza granicami kraju, jest to, że wnioskowane leczenie znajduje się w koszyku świadczeń gwarantowanych finansowanych ze środków publicznych. Zgodę taką, na wniosek ubezpieczonego, jego małżonka lub prawnego przedstawiciela, wydaje Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia .
Zaświadczeniem uprawniającym do korzystania z nieodpłatnych świadczeń leczniczych w ramach planowanego leczenia jest formularz E 112 lub dokument S2.